เสียงดินแดนดังไปถึงด้านนอกจนคุณหญิงกาญจนาที่เดินอยู่ได้ยิน ผู้เป็นแม่ควันออกหูทันทีเมื่อได้ยินในสิ่งที่ลูกชายเอ่ยต่อว่าๆที่ลูกสะใภ้ของเธอ…
แกร๊ก!!
ฝ่ามือที่เริ่มเหี่ยวย่นเปิดประตูห้องลูกชายเข้ามาก่อนจะมองไปยังว่าที่ลูกสะใภ้ที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟาและไม่ลืมที่จะหันไปส่งสายตาดุๆให้ไอ้ลูกชายตัวดีที่มีปากไว้เพื่อบอกให้รู้ว่ามันเกิดมาครบ 32 ก็เท่านั้น
“ หนูน้ำมนต์ มาแล้วเหรอลูก ” คุณหญิงเดินไปนั่งลงข้างๆน้ำมนต์ก่อนจะจับมือเรียวเล็กของน้ำมนต์มากุมไว้หลวมๆราวกับให้กำลังใจกัน
“ ไม่เป็นไรนะจ๊ะอย่าไปสนใจมันเลยลูกคนเอาแต่ใจนิสัยไม่ดีแบบนี้แหละ ”
“ ผมเอาแต่ใจ นิสัยไม่ดีแม่จะให้ลูกรักของแม่มาแต่งงานกับผมทำไมครับ แม่ก็ยกเลิกงานแต่งบ้าๆนั่นไปซะสิ ลูกสาวคนดีของแม่จะได้ไม่ต้องมาทนกับคนอย่างผม ” ดินแดนวางปากกาในมือลงและเอ่ยบอกแม่ออกไป
“ ดิน! พูดอะไรก็นึกถึงจิตใจน้องบ้างนะ ” คุณหญิงกาญจนาเอ่ยขึ้นอีกค
