โรงเรียนอนุบาล
เสียงเด็ก ๆ วิ่งไปมาอยู่รอบตัวเต็มไปหมด แต่สำหรับธีร์ธัช มันกลับดูเงียบไปหมดเลย เพราะทุกอย่างที่รายล้อมมันไม่ได้อยู่ในความสนใจของเขา ตรงมุมข้างหน้าใต้ต้นไม้ใกล้กระบะทราย เด็กตัวเล็ก ๆ กำลังนั่งฟังเสียงของอัยวาเล่านิทานอยู่ หญิงสาวที่มีรอยยิ้มอ่อนโยน ดวงตาที่มองไม่เห็นใครแล้วแต่กลับทำให้เด็กทุกคนรู้สึกเหมือนถูกมองเห็นทั้งหมด เสียงของเธอหวาน นุ่มและหนักแน่นในแบบที่เคยทำให้เขาหลงรัก
แต่วันนี้เสียงของเธอกลับพิเศษยิ่งกว่านั้น เพราะมันทำให้ลูกของเขายิ้มได้อีกครั้งแม้จะมีเรื่องหนัก ๆ มาจากที่บ้าน ยิ้มในแบบที่ไม่เคยยิ้มให้ใครมาก่อนในชีวิต ธีร์ธัชยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเข้าไปหา ไม่กล้าแม้แต่จะทัก หัวใจเขากำลังร้องไห้ แม้ใบหน้าจะยังนิ่งเหมือนไม่มีอะไรอยู่ภายในใจ แต่มันก็มีมากมายที่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้เลยสักเรื่อง
“หนูกำลังกอดแม่ตัวเองอยู่นะอิงฟ้า พ่อดีใจที่เห็น
