เสียงไซเรนรถพยาบาลดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ทีมแพทย์และพยาบาลรีบวิ่งเข้ามาช่วยอัยวาที่ล้มลงกับพื้น เลือดไหลออกจากบาดแผลที่ขมับซ้าย ไหลอาบแก้มเป็นทางยาว
“เอาเบาะมา ๆ” เจ้าหน้าที่ตะโกนสั่งงานกันวุ่นวายชวนให้ตื่นเต้น
หนูน้อยอิงฟ้ายืนกอดตุ๊กตาแน่น ๆ อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความตกใจ กลัวจนตัวสั่น เสียงร้องไห้ดังขึ้นเบา ๆ
“พี่อัย ตื่นนะ อย่าทิ้งหนูนะคะ” เสียงเล็ก ๆ พูดขึ้นแต่เต็มไปด้วยความอ้อนวอนขอ
“คนเจ็บต้องไปโรงพยาบาลก่อนนะคะ หนูไปอยู่กับคุณครูรอก่อนนะลูก”
“ไม่ ๆ หนูจะไปกับพี่อัย นะคะพี่พยาบาล หนูจะไปด้วย”
จนพยาบาลต้องหันไปบอกคุณครูให้ช่วยแจ้งผู้ปกครองเด็กให้ไปรับที่โรงพยาบาลภายหลังและจะดูแลให้เป็นอย่างดี
ภายในรถพยาบาล หนูน้อยอิงฟ้าอยู่ในอ้อมแขนของพี่พยาบาลที่คอยปลอบโยน
“หนูไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่เขาจะดีขึ้นเร็ว ๆ นี้” พยาบาลพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ดูใจดีและช่ว
