บ้านพักอัยวา
อัยวาเพิ่งเดินทางกลับมาจากโรงเรียนอนุบาลแห่งนั้นด้วยหัวใจที่พองโตมากอย่างบอกไม่ถูก เสียงของคุณครูประจำห้องสมุดยังคงวนเวียนอยู่ในหัวไม่จางหาย
“คุณอัยคะ ทางโรงเรียนอยากลองตั้งตำแหน่งนักเล่านิทานประจำขึ้นมาค่ะ เป็นกิจกรรมทางเลือกพิเศษให้กับเด็ก ๆ คุณอัยคิดว่าอยากทำไหม มีค่าตอบแทนให้ด้วยนะคะ ถ้าไม่มีงานที่อื่น ถ้าไม่มีงานต้องทำที่ไหน มาเป็นนักเล่านิทานประจำโรงเรียนอนุบาลของเรานะคะ ทางเราจะยินดีมาก”
ตอนนั้นเธอนิ่งเงียบไปนานมาก เพราะไม่รู้จะตอบรับหรือปฏิเสธ ในหัวมีคำถามมากกว่าคำตอบ แต่ในใจกลับพองโตด้วยความรู้สึกอบอุ่นและแปลกใหม่ เหมือนเป็นครั้งแรกที่โลกมืดมิดเริ่มมีแสงสว่างชีวิตเล็ดลอดเข้ามามากกว่าเดิม มันทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองยังมีคุณค่าไม่แพ้คนปกติธรรมดาเลยจริง ๆ
“พี่อัยกลับมาแล้วเหรอ มา ๆ ผมช่วย วันนี้เดินเยอะเลยใช่ไหมล่ะ”
ได้ยินเสียงคุ้นเคยของน้องชายที่คอยดูแลดังมาแต่ไกล อ
