“ขอให้มีความสุขนะซินนี่ ข้าไม่อยากดูฉากรักของเจ้านักหรอก เพราะมันแสลงใจของข้า แต่ข้าจะมาดูตอนที่เจ้าต้องคำสาปกลายเป็นแมวป่าน่าเกลียด ต่อไปไอ้พวกพ่อมดหน้าโง่พวกนั้นคงไม่มีใครต้องการเจ้าอีก” ยูริหันไปมองภาพซินนี่ที่โดนเอกภาพตามคลุกเคล้าด้วยความสะใจ
“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ท่านกำลังเสียสติ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ปิแอร์อยู่ไหนมาช่วยข้าด้วย” ซินนี่ดิ้นรนหนีร่างสูงใหญ่ของเอกภาพด้วยความหวาดกลัว เป็นครั้งแรกที่เธอหวาดกลัวเขามากขนาดนี้ แม้จะเคยยั่วเขามาหลายครั้ง หรือเคยเกิดเหตุแบบนี้มาก่อน
“ท่านแม่ ซินนี่กำลังแย่” เวเนียร์มองภาพบุตรสาวถูกเอกภาพปลุกปล้ำด้วยหัวใจที่สั่นไหว
นาเนียร์ร่ายมนตร์ปิดภาพนั้นเสียเพื่อไม่ให้บุตรสาวดู
“ท่านแม่ นี่ท่านใจร้ายขนาดนี้เชียวหรือ” เวเนียร์มองมารดาอย่างตัดพ้อ
“เวเนียร์ แม่บอกแล้วว่าซินนี่จะเอาตัวรอดได้ หากเจ้าดูแล้วเป็นกังวลเช่นนี้สู้อย่าดูเสียดีกว่า” นาเนียร์บอกเสียงเรียบ
