แต่เสียดายอยู่อย่างหนึ่งที่เขาไม่ยอมสารภาพรักเธอเสียให้รู้แล้วรู้รอด หญิงสาวใคร่ครวญหลายรอบว่าเธอท่องเวทมนตร์ผิดหรือไม่ เวทมนตร์ที่เธอใช้เป็นเพียงหยุดเวลาปกติที่เธอเคยทำกับเขาบ่อยครั้งเท่านั้น พอคิดไปคิดมาคงไม่พ้นฝีมือยูริ
ซินนี่ลอบผ่อนลมหายใจ เล่าเรื่องราวทุกสิ่งให้ชายหนุ่มฟัง เธอไม่ได้เล่าว่าตัวเองใช้เวทมนตร์แต่กลับเล่าแค่ว่าเขาหน้ามืดไล่ปล้ำเธอจนห้องรับแขกพังเป็นแถบ
“ฉันนี่นะไล่ปล้ำเธอ” เอกภาพชี้ที่ตัวเอง
“ค่ะ คุณคงจำอะไรไม่ได้” ซินนี่แสร้งทำเสียงเศร้า เอกภาพเห็นอาการของหญิงสาว เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันที แม้จะจำไม่ได้ว่าทำไมถึงหน้ามืดเผลอไปปล้ำเธอเอาได้ก็ไม่รู้สึกดีเลยสักนิด ตอนที่ฟื้นขึ้นมา สิ่งที่เห็นมันฟ้องว่าเขาทำความผิดมหันต์
“เอ่อ... คือว่าฉันไม่รู้สึกตัว” เอกภาพพูดเสียงอ่อยที่เห็นอาการของหญิงสาว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ซินนี่ไม่ถือหรอก”
“ไม่ถืออย่างนั้นเหรอ แต่เธอยังไม่เสียตัวให้ฉั
