คล้อยหลังอรนลินและคนรับใช้คนอื่นๆก็สลายตัวไปทำตามหน้าที่ตนมาร์คัสก็รีบเหนี่ยวไหล่เพื่อนของตนเอาไว้
“เดี๋ยวนิค”
“ไม่ไปอยู่กับเมียแกล่ะมาร์คัส” นิโคลัสว่าพยายามทำตัวเหมือนปกติธรรมดาแต่มีหรือคนเป็นเพื่อนกันจะจับไม่ได้ว่านิโคลัสน่ะ...ไม่ปกติ
“ฉันมีอะไรจะพูดกับแกหน่อย”
“ว่ามา”
“แกเป็นอะไรไป...” เขาถามตรงประเด็น ก่อนจะจี้จุดเดียวที่ผิดแผกไปทันที “แล้วนี่ผู้หญิงเอเชียคนนั้นอยู่ที่ไหน มาคราวที่แล้วยังเห็นอยู่เลยนี่”
“...”
“นิโคลัส”
“อยู่ที่นี่แหละ แต่คงจะสำนึกตัวนั่นแหละหล่อนถึงไม่กล้าโผล่หน้ามาให้ฉันเห็น เหมือนอย่างที่แกเตือนไว้ไม่มีผิดมาร์คัสว่าฉันไม่ควรเชื่อใจผู้หญิงคนนี้ง่ายๆ”
นิโคลัสว่าน้ำเสียงดุดัน เค้าหน้าของชายนุ่มอารมณ์ดีขี้เล่นที่ อรนลินเห็นนั้นปลาสนาการสิ้น ถ้าหญิงสาวได้มาเห็นสีหน้าและแววตาของนิโคลัสในยามนี้คงจะไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมสองหนุ่มที่หล่อนคิดว่าพื้นนิสัยต่างกันนั้นมาเป็
