“ขอบคุณนะอรนลินสำหรับลูกชายของเรา”
มาร์คัสบอกหญิงสาวเมื่อบัดนี้ทั้งคู่ได้อยู่กันตามลำพังเสียที ซึ่งนั่นหากนับตั้งแต่วันที่อรนลินจะคลอดวันนี้ก็วันที่สามพอดี เพราะหลังจากหล่อนคลอดเสร็จ รับรู้โดยทั่วกันว่าลูกของเขาเป็นลูกชาย แต่ละคนก็แห่แหนเฝ้าหล่อนข้างเตียงมิขาดหลังจากที่ย้ายอรนลินให้มาอยู่ที่ห้องพักวีไอพีได้แล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ” อรนลินว่ารู้สึกว่าเขาบีบมือเรียวของหล่อนกระชับกุมแน่น ดวงตาฉายแววขอบคุณจากใจจริง จนทำให้อรนลินไม่อาจสบตาเขาได้ หญิงสาวจึงเลือกที่จะเมินไปมองทางอื่น นั่นทำให้มาร์คัสคลี่ยิ้มกว้าง ท่าทางเขินอายของหล่อนน่ารักนักหนาเสียจนเขาอดใจไม่อยู่ ชายหนุ่มโน้มตัวลงประทับจูบที่หน้าผากมนทันทีด้วยทีท่าแสดงความรักใคร่อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“แต่ถึงยังไงก็ขอบใจเธออยู่ดี”
อรนลินรู้สึกเหมือนใบหน้าตนเองเห่อร้อนขึ้นมาเพราะรอยจุมพิตแผ่วเบาของเขา หากถึงกระนั้นหล่อนก็ไม่ลืมเด็ดขาดว่าทั้งเขาแล
