นิโคลัสทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ภายในห้องทำงานของตนเอง ในระหว่างที่พูด ซึ่งมาร์คัสก็ยอมที่จะทวนคำถามนั้นใหม่อีกครั้ง
“แกง้อเมียยังไง หล่อนถึงใจอ่อน?”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างมาร์คัส ฟาวเลอร์จะมาถามเรื่องนี้กับฉัน!” แม้ได้ฟังอีกครั้งนิโคลัสก็อดที่จะขำไม่ได้ ถ้าเทียบกันแล้ว มาร์คัสมันลื่นและเปรียวกว่าเขาเป็นไหนๆ นึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะทำให้มันกลายเป็นเสือสิ้นลาย ทำอะไรไม่ได้แม้กระทั่งจะง้อให้ผู้หญิงคนหนึ่งใจอ่อน
“ไอ้นิค!”
“โอเคๆ ตอบแล้วก็ได้ ถึงออกจะสงสัยอยู่สักหน่อยก็เถอะว่า จนลูกคลอดออกมาแล้ว แกก็ยังง้อเมียแกไม่สำเร็จนี่นะ สงสัยต้องรอลูกโตก่อนเมียแกถึงจะยอมใจอ่อนล่ะมั้งฮึ”
แม้จะโดนตวาดใส่จนแทบชักโทรศัพท์ออกจากหูไม่ทัน หาก นิโคลัสก็มิวายกระเซ้าเพื่อนให้แสบๆคันๆในหัวใจเล่น โอกาสแบบนี้หาง่ายนักหรือ ฉะนั้นเมื่อมันมาถึงเขาก็ควรฉวยคว้าเอาไว้ก่อน
มาร์คัสรู้สึกเหมือนตนเองเสียหน้าอย่าง
