“คนสำคัญที่เธอว่ามาถึงกี่โมงหรอ” ผมถามพร้อมกับชะเง้อคอมองประตูขาเข้าอย่างใจจดใจจ่อ เพราะผมหวังให้คนที่มาเป็นเพลงเพียง หวังว่าสิ่งที่ผมทำตามคำสั่งของเพลินพราวมาเกือบเดือนเธอจะเห็นความจริงใจของผมและให้ผมได้เจอกับพี่สาวของเธอสักที
“เดี๋ยวก็คงออกมาแล้ว” เธอก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วตอบกลับ นั่นยิ่งทำให้หัวใจของผมเต้นระรัวขึ้นมากกว่าเดิม
และรอมาอีกสักพักผู้คนก็เริ่มทยอยเดินเข้ามาจากประตูมากมาย นั่นรีบทำให้ผมกวาดสายตามองหาผู้หญิงที่ผมเฝ้ารอมาตลอดสามปีอย่างใจจดใจจ่อทันที ต้องมีสิ ต้องเป็นเธออย่างแน่นอน
“เฮ้!” แล้วเสียงของเพลินพราวก็ดังขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นโบกไปข้างหน้า ผมรีบหันไปมองตามสายตาของเธอแล้วกวาดสายตามองด้านหน้าอีกครั้ง แต่ทำไมผมไม่เห็นเพลงเพียงล่ะ แล้วเพลินพราวเธอโบกมือให้ใคร
“เฮ้ คิดถึงเธอจัง” แล้วอยู่ๆก็มีผู้ชายหน้าฝรั่งคนหนึ่งเดินเข้ามาสวมกอดเพลินพราวพร้อมกับบอกคิดถึงเธอ
และนั่นก็ทำ
