ตอนที่ 4-2
723 คำ
ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะก้าวลงจากเตียงและเขาจะได้ก้าวออกจากห้อง ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามาโดยคนที่เขาไม่คิดว่าจะเจอมากที่สุดเวลานี้ด้วยซ้ำ
“อาภาคย์ // ตาภาคย์!!” คุณหญิงอำภาและเคเซีย อุทานเรียกชายเจ้าของห้องพร้อมกันด้วยอาการตระหนกตกใจด้วยกันทั้งคู่ กับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น
เคเซียมองสภาพของเพื่อนสนิทตนเองซุกตัวอยู่ใต้ผ้านวมผืนหนาบนเตียงของอาหนุ่มก็พอเดาเรื่องราวได้โดยไม่ต้องถามอะไรให้มากความ หล่อนถอนหายใจดังเฮือกใหญ่เมื่อสบตากับเพื่อนสาวตัวดีที่ก้มหน้างุดพยายามหลบสายตาของทุกคน
พุฒิภาคย์จัดยาแก้ปวดลดไข้ให้เพิ่มเติมหลังจากตรวจวัดอุณหภูมิได้รู้ว่าเธอไข้ขึ้นสูงจากหลานสาวเขา ก่อนที่จะปล่อยให้เคเซียอยู่ในห้องเพื่อจะได้พูดคุยกันตามประสาผู้หญิง ส่วนเขาเองกลับต้องมานั่งให้มารดาของเขาเป็นซักฟอกหน้าเครียดแทนที่บริเวณห้องรับแขก
“ยังไงเนี่ยตาภาคย์ ไปพาลูกสาวเขามานอนที่บ้าน แล้วยังไปรังแกเขาแบบนั้นอีก แกอยากให้แม่ความดันขึ้นตายหรือไง ถึงได้ทำอะไรแบบนี้” คุณหญิงอำภาว่าพลางหยิบยาดมขึ้นสูดแรงๆ หลายหน ไหล่กระเพื่อมขึ้นลงเพราะหายใจแรงทำท่าจะเป็นลมให้ได้
“วันนี้แม่มาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”
“เพราะมาหาแกนี่ไง ถึงได้มารู้มาเห็นว่าแกน่ะทำเรื่องงามหน้าแค่ไหน เอาลูกเอาหลานเขามาทำแบบนี้ ยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบนะตาภาคย์ ไม่งั้นแม่ไม่ยอมหรอก” คำประกาศิตของคุณหญิงอำภา ศาตนันท์ ถือเป็นคำขาดมาอยู่เสมอ ในบรรดาลูกทั้งสี่คนของคุณหญิงตั้งแต่เล็กยันโตไม่เคยมีใครกล้าที่ขัดใจหรือขัดคำสั่งเลยสักครั้ง
นายแพทย์หนุ่มถอดถอนใจด้วยความอึดอัด ทั้งเครียดและกดดันกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ไม่น้อย เขาไม่คิดว่าแม่ของเขาจะมาหาเขาในวันนี้ เวลานี้ มิหนำซ้ำยังมาเจอเรื่องที่ต้องเจอต้องเห็นเสียด้วย
นานร่วมสิบนาทีแล้วที่เคเซียเอาแต่นั่งกอดอกจ้องหน้าคนเป็นเพื่อนอยู่แบบนั้นโดยไม่มีคำพูดไหนหลุดออกจากปากนอกจากนั่งจ้องหน้าจนคนที่ถูกจ้องนั้นต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้เพราะความอึดอัดใจระคนอับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“แกอย่าเอาแต่จ้องหน้าฉันแบบนั้นได้มั่ยเซียล”
“ก็ฉันผิดคาดนี่ ที่ฉันรีบมาหาแกก็เพราะคิดว่าแกคงนอนร้องไห้ทั้งคืนจนน้ำตาเป็นสายเลือดแล้วแน่ๆ ฉันถึงได้รีบมา แล้วนี่ยังไงห๊า กลายเป็นแกนอนร้องอย่างอื่นไปแทน โอ๊ยจะบ้าตายเพื่อนฉัน!”
“หยุดเลยเซียล ยายบ้า พูดอะไรน่าเกลียด!” คนว่าหยิบหมอนใบเขื่องใกล้ตัวขว้างใส่
“แล้วมันจริงไหมล่ะ หรือจะเถียง” นาฬิริณทร์เถียงไม่ออกเพราะหลักฐานมันก็ต่ำตาอยู่แล้ว ได้แต่ทำปากยื่นใส่คนเป็นเพื่อนส่งค้อนไปมาแทนคำพูด
“แล้วนี่แกกับอาภาคย์จะเอายังไง คุณย่าฉันก็ดันมาเห็นเองซะด้วย แกตายแน่ๆ เลยเฟย์”
“อย่าขู่ได้ไหม ฉันยิ่งร้อนๆ หนาวๆ อยู่ด้วย” ก็เล่นไปปล้ำลูกชายเขาแบบนั้น หล่อนคิดอยู่ในใจ พลางถอนหายใจออกมา
“แล้วเอายังไงเรื่องไอ้หมอสารเลวนั่น ให้ฉันไปจัดการให้เลยไหมเฟย์”
“ยังไม่ได้คิดเลยเนี่ย ก็คงต้องเลิกนั่นล่ะ เขาด่าว่าฉันขนาดนั้น หาว่าฉันน่าเบื่อน่ารำคาญ แต่งตัวบ้าๆ บอๆ เฉิ่มเชย ไม่เหมาะสมที่จะคบกับเขา”
“อะไรนะ!! พูดขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อืม”
“ดีล่ะ เดี๋ยวฉันจะทำให้มันเสียดายแกให้ได้ คอยดูเถอะคราวนี้ได้หอนเป็นหมาโบ้แน่ๆ” เคเซียว่าด้วยความหมายมาดมั่นใจ หวังเอาคืนคนที่ทำให้เพื่อนของเธอต้องอกหักร้องไห้เสียใจ และคนนั้นจะต้องเสียใจกว่าเพื่อนเธอเป็นสิบเท่าเลยคอยดู
- ผู้เขียน
