“ไม่สำคัญ…แม่เฒ่าโรย่าสอนว่าความรักต่างเพศไม่ใช่ปัจจัยที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตของชาวมยุระนคร ความรักในพวกพ้องที่ผู้หญิงในเผ่าของเรามีให้กันใน…นั่นก็เพียงพอแล้ว” ยูร่าจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของทรงกลดที่พยายามสานสายตาเข้ากับนางอีกครั้ง
“มองตาข้าสิ!...” ทรงกลดทำน้ำเสียงนุ่ม ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ยูร่าทีละน้อยๆ…ก่อนจะถาม
“ยูร่า…เจ้าเห็นอะไรในตาข้า?”
“เห็นดวงตาสีนิลของเจ้า เห็นม่านตาหรี่บ้าง…ขยายบ้าง ไม่สม่ำเสมอ และมันเกิดจากความรู้สึกที่กำลังตื่นเต้นของเจ้า” ยูร่าวิเคราะห์ดวงตาของทรงกลดละเอียดยิบ นางพูดถูก แต่ทรงกลดกลับสั่นศีรษะเบาๆ…เพราะสิ่งที่ทรงกลดอยากให้ยูร่าเห็นก็ ‘คือประกายแห่งรักในดวงตา’
ทรงกลดเกาศีรษะช้าๆ กำลังคิดว่า ‘จะบอกรักนางอย่างไรดี?’
“ข้า!...เอ่อ” ทรงกลดอ้ำอึ้ง กับความรู้สึกหนักอึ้งที่เก็บเอาไว้
“เจ้ามีความในใจ” นางรู้
“จะเป็นไรไหมยูร่า…ถ้าข้าจะจูบเจ้า” ทรงกลดตัดสินใจใช้คำ
