อ้อนขอนอนในกระโจมเดียวกันกับพริมได้สำเร็จ ยูร่าได้เตรียมกระโจมเดี่ยวเอาไว้สำหรับพรานขะยี ทว่าแกขอไปนอนรวมกันกับกะจาและอะย่วยที่หิ้วสุรามาต่อกันในกระโจมเพราะติดลม ส่วนทรงกลดนอนคนเดียวลำพังที่กระโจมหลังสุดท้าย ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบึงน้ำ
“ข้าขอส่งเจ้าเพียงแค่นี้”
ยูร่ากล่าว เมื่อเดินนำหน้าทรงกลดมาจนถึงกระโจมหลังสุดท้าย ภายหลังเสร็จจากส่งทุกคนเป็นที่เรียบร้อย
“เอ่อ…” ทรงกลดกระอึกกระอัก บางถ้อยคำติดอยู่ที่ริมฝีปาก
“…..” ยูร่าเองก็นิ่ง
หันกลับมามองใบหน้าครึ้มเคราของชายหนุ่ม
“เจ้าจะกลับเลยหรือยูร่า?”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่ม พยายามเหนี่ยวรั้งนางเอาไว้
“เจ้ายังต้องการสิ่งใดอีกหรือ?” ยูร่าขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
ท่าทางของทรงกลดเหมือนไม่อยากให้นางกลับ แววตาเหมือนมีบางอย่างติดค้างใจ
“ข้า…ข้าต้องการสุรา จะเป็นการรบกวนไหม…ถ้า” ไม่ทันที่ทรงกลดจะกล่าวจบ ยูร่าก็แทรกขึ้นมาอย่างรู้ทัน
“เจ้าคงต
