ในตาข่าย ทว่าความรวดเร็วคล่องแคล่วในการหลบลีก ก็ไม่อาจต้านคมกระสุนจากปืนกลอูซี่ของพวกมัน
ยูร่ากัดฟันมองร่างดูร่างของพวกพ้องที่ตกเป็นเป้ากระสุนอย่างไร้ทางสู่ด้วยแววตาอาฆาต ก่อนจะถอยร่นกลับเข้าไปสู่ความมืดมิดของผืนป่าทั้งน้ำตา ซึ่งขณะนั้นดวงตะวันยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า
ระหว่างที่พวกมันกำลังลดตาข่ายลงจากต้นไม้เพื่อดูหน้าเชลยที่จับได้ พวกมันก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าตาข่ายอีกอันนั้นว่างเปล่า ไร้ร่างของผู้ที่อยู่ข้างใน
“หายไปได้ยังไงวะ…?” สมุนคนหนึ่งกล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจ
มันใช้มีดปลายปืนเขี่ยพลิกตาข่ายไปมา จึงพบว่ามันมีรอยกรีดจนขาดด้วยคมมีด คนที่หลบออกมาได้คือแม่เฒ่าโรย่า
จากนั้นเชลยที่เหลือก็ถูกนำตัวมาขังไว้ในกรงซึ่งพวกมันเตรียมไว้สำหรับขังสัตว์ ซึ่งใกล้ๆกันนั้นมีเสือดาวตัวหนึ่งที่โชคร้ายถูกพวกมันจับขังไว้ในกรงที่วางเรียงอยู่ใกล้ๆกัน มันส่งเสียงคำรามลั่น เดินไปเดินมาด้วย
