อ้อมแขนใหญ่โตของเขาได้ นางก็ยกหลังมือเช็ดซอกคอและพวงแก้มของตัวเองไปมา พยายามลบสัมผัสอันน่าขยะแขยงที่เขาฝากเอาไว้
ทว่าไม่ทันที่อะไรจะดำเนินไปมากกว่านั้น เสียงลูกสมุนคนหนึ่งก็วิ่งหน้าตื่นมาที่หน้ากระโจมของนายใหญ่ พร้อมกับก็ตะโกนเสียงดัง
“นายครับนาย...เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับนาย”
“อะไรของพวกเอ็งวะ” น้ำเสียงเกรี้ยวกราด ตวาดใส่หน้าไอ้คนที่ยืนหน้าตื่นอยู่ที่หน้ากระโจม
“อยู่ๆก็มีหมอกลงหนา...พวกที่กำลังตัดไม้อยู่อีกฟาก โดนฆ่าตายไม่เหลือแม้แต่คนเดียว”
“หา!...เอ็งว่าอะไรนะ!...” นายพลละสายตาจากเรือนร่างสั่นเทาของคาล่า ข่าวร้ายช่วยคลายอารมณ์พิศวาสเหมือนระฆังช่วยเอาไว้ได้ทันท่วงที
คาล่าพ่นลมหายใจออกมาเบาๆด้วยความโล่งใจ คิดว่านายพลจะก้าวออกไปจากกระโจม แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด เมื่อนายพลเดโชตะโกนบอกลูกน้องว่าให้ถอนกำลังพลที่มารุมล้อมอาร
