เมื่อกลับเข้ามาที่บ้าน เพียงตะวันก็มองมารดาตาขุ่น เธอไม่รู้ว่าการมาที่นี่ของเขามันเกี่ยวกับมารดาหรือไม่ แต่วันนี้เธอไม่มีสมาธิกลับไปทำงานอีกแล้ว เธอระแวงว่าเขาจะเข้ามาพาลูกไปจากเธอ และก็เหมือนว่ามารดาของเธอจะเป็นกองสนับสนุนของเขา
เธอนั่งมองมารดาเล่นกับบุตรสาว ก่อนที่จะถึงเวลาที่บุตรสาวจะนอนกลางวัน นางพัดจึงพาหลานสาวไปนอน และเมื่อหลานสาวหลับแล้ว นางพัดจึงเดินออกมาหาบุตรสาวที่นั่งรอนางอยู่ นางรู้อยู่ตั้งแต่ต้นว่าบุตรสาวจะต้องต่อว่านางอย่างแน่นอน แต่เพราะอยากให้บุตรสาวได้พบความสุขในชีวิตเสียที นางจึงต้องคุยเรื่องนี้กับบุตรสาวเพื่อเกลี้ยกล่อมบุตรสาว
“แม่ว่าเรื่องบางเรื่อง มันก็น่าจะให้อภัยกันได้นะลูก” นางพัดเอ่ยกับบุตรสาวที่นั่งหน้าบูดบึ้ง
“เรื่องบางเรื่องที่แม่ว่าน่ะ มันเกินกว่าคำว่าให้อภัยค่ะ เขาไม่ควรจะได้รับความเห็นใจจากใครด้วยซ้ำ” เพียงตะวันเห็นเช่นนั้นจริงๆ ไม่มีใครรู้ความเลวร้ายของผู
