บ่วงเสน่หาภรรยาไร้รัก

ท้องก็ไปเอาออก...2

“พรุ่งนี้ไปตรวจที่โรงพยาบาลให้แน่ใจซะ ถ้าท้องก็ไปเอาออก เพราะฉันไม่ต้องการให้เด็กคนนี้ลืมตาขึ้นมาเป็นตราบาปให้ฉัน” กานต์เอ่ยอย่างไร้หัวใจ เขาเลือกหน้าตาของตัวเอง ทั้งที่ต่อให้มารดาเขาทราบว่าเพียงตะวันท้อง มารดาของเขาก็คงไม่ว่าอะไร แต่เป็นเขาต่างหากล่ะที่รู้สึกอับอายที่มาสมสู่กับลูกคนใช้ในบ้าน

“คุณพูดเหมือนเขาไม่ใช่ลูกคุณเลยนะ คุณกับฉันไม่ใช่เหรอที่ทำให้เขาเกิดมา” ทันทีที่ได้ยินเขาสั่งให้เธอเอาลูกออก สัญชาตญาณของความเป็นแม่ก็ทำให้หญิงสาวเถียงเขาออกไปทันที

“ก็ไม่ใช่น่ะสิ เลือดที่ผสมกับเลือดต่ำๆ ของคนอย่างเธอ ฉันไม่นับว่าเป็นลูกหรอก” กานต์เอ่ยออกไปอย่างไร้ความรู้สึก

“คุณนี่มันเลวกว่าที่คิดนะคะ ถ้าคุณคิดแบบนั้นแล้วคุณจะมานอนกับผู้หญิงต่ำๆ อย่างฉันทำไม” เพียงตะวันตะคอกชายหนุ่มผู้เป็นดังดวงใจของเธอ เขาช่างเลวเหลือเกิน เขากล้าที่จะพูดจาว่าร้ายเด็กบริสุทธิ์อย่างลูกของเธอ อย่างนี้เธอก็ไม่ควรเสียเวลากับผู้ชายใจยักษ์ใจมารเช่นเขา

“ก็เพราะฉันขี้เกียจออกไปซื้อกินข้างนอกไง เธอก็เลยเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าโสเภณีนิดนึง” ด้วยความโกรธทำให้ชายหนุ่มเอ่ยออกไปโดยไม่ได้ยั้งคิดอะไร เขารู้สึกโกรธผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเหลือเกิน เขาคิดว่าเธอตั้งใจปล่อยท้องเพราะต้องการจะจับเขา และเขากำลังสั่งสอนให้เธอรู้ว่า ต่อให้เธอท้อง เขาก็ไม่มีวันแยแสเธอ สิ่งที่เธอควรทำตอนนี้ คือการไปเอาเด็กออกซะ ก่อนที่เขาจะต้องขายหน้าใคร เพราะทำผู้หญิงต่ำๆ อย่างเธอท้อง

“งั้นก็ดีค่ะ ต่อไปนี้คุณไม่ต้องมาสนใจฉัน เราต่างคนต่างอยู่ ฉันจะเลี้ยงลูกของฉันเอง และฉันก็จะไม่บอกใครว่าเขาเป็นลูกของคุณ” สรรพนามที่เต็มไปด้วยความห่างเหิน ผสมกับความเด็ดเดี่ยวที่เขาไม่เคยได้เห็นจากเธอ มันทำให้เขาแปลกใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังยืนกรานเช่นเดิมที่จะไม่ปล่อยให้เธอเอาลูกมาทำให้เขาขายหน้า

“ไม่มีทาง เด็กคนนี้จะไม่มีวันได้เกิดมา เธออย่าสร้างปัญหาให้มันเป็นเรื่องใหญนักได้มั้ย แค่เธอยอมทำตามที่ฉันบอก แล้วเราก็สนุกกันเหมือนเดิม แค่นั้นมันก็น่าจะเพียงพอแล้วนะ เธออย่าโลภหรือต้องการอะไรมากกว่านี้เลย” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มแข็งข้อ ชายหนุ่มก็เริ่มใช้ไม้อ่อน เขากลัวว่าเธอจะเปิดโปงให้เขาได้อาย และหากว่าชีวิตนี้เขาจะมีลูกกับใครสักคน ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนที่เหมาะสมกับเขา ทั้งฐานะและชาติตระกูล ไม่ใช่ผู้หญิงต้อยต่ำอย่างเพียงตะวัน

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันจะไม่บอกใครว่าคุณเป็นพ่อของลูก ฉันยอมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ตั้งแต่วันนี้เราจบกัน แค่นั้นคุณก็ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรแล้ว” เพียงตะวันเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอไม่รู้ว่าเธอหน้ามืดตามัวหลงรักผู้ชายอย่างเขาลงได้ยังไง คนที่คิดจะฆ่าแม้กระทั่งลูกตนเอง คนที่ไม่เคยมองเธอเหมือนคนอื่นทั่วไป คนที่มองเธอเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ เธอรักคนแบบนี้ไปได้ยังไง

“เธออย่าคิดว่าฉันจะเชื่อเลย เธอจะเก็บเด็กไว้เพื่อแบล็คเมล์ฉัน เธอจำเอาไว้นะ ถ้าเธอท้องจริงๆ ฉันนี่แหล่ะจะเป็นคนพาเธอไปเอาออกเอง” กานต์เอ่ยอย่างเสียอารมณ์ก่อนจะหมุนตัวออกไปจากห้องของหญิงสาว

หลังจากที่กานต์ออกไปจากห้องของเธอ เพียงตะวันก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ เธอทำตัวไร้ค่า ให้เขาย่ำยีร่างกายของเธอ เธอยอมรับได้ แต่การที่เขาจะทำลายชีวิตเด็กบริสุทธิ์ที่กำลังจะเกิดมาเธอไม่มีวันยอมแน่นอน หากพรุ่งนี้เธอไปตรวจแล้วพบว่าเธอตั้งครรภ์จริงๆ หญิงสาวจะหนีไปจากที่นี่ หนีไปให้พ้นจากคนเลวๆ อย่างกานต์ เธอจะทำทุกอเย่างเพื่อปกป้องลูกของเธอ ในเมื่อเด็กคนนี้ได้มีวาสนาได้เกิดมาเป็นลูกของเธอแล้ว เพียงตะวันจะปกป้องเขาด้วยชีวิตของเธอเอง