บ่วงเสน่หาภรรยาไร้รัก

การตัดสินใจ

วันรุ่งขึ้น เพียงตะวันก็เดินทางไปตรวจที่โรงพยาบาล และผลที่ออกมาก็พบว่าเธอตั้งครรภ์จริงๆ นาทีนี้เธอรู้สึกอับจนหนทางเหลือเกิน เธอไม่สามารถกลับไปที่บ้านได้ เพราะกลัวว่ากานต์จะบังคับให้เธอทำแท้ง แล้วเธอจะทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อมารดาของเธอยังอยู่ในบ้านเขา

ทางเลือกในชีวิตของเพียงตะวันแทบไม่มีเหลืออยู่แล้ว แต่เธอจะทิ้งมารดาไปแบบนี้มันก็ไม่ดี เธอควรจะไปลาท่านให้เรียบร้อย เพราะถ้าเธอกลับไปที่บ้านตอนนี้ ยังไงเธอก็ไม่เจอกานต์ เพราะตอนนี้เป็นเวลาที่กานต์ต้องเข้าออฟฟิศ เมื่อตัดสินใจที่จะพาลูกน้อยหนี เพื่อให้เขาได้มีชีวิตอยู่ต่อ

เมื่อถึงที่บ้านภักดีภูมิ เพียงตะวันก็เดินเข้าไปหามารดาที่ทำความสะอาดที่ห้องนั่งเล่นอยู่ เธอตรงเข้าไปกอดมารดาจากด้านหลังด้วยความรู้สึกผิด ด้วยสัมผัสที่คุ้นเคยทำให้นางพัดรู้ว่าทันทีว่าเป็นบุตรสาว และนางก็รู้ว่าไอ้อาการแบบนี้บุตรสาวน่าจะทำอะไรผิดมา

“ไปทำอะไรผิดมาล่ะลูก” เสียงของนางพัดเต็มไปด้วยความเอ็นดูบุตรสาว

“หนูขอออกไปอยู่ข้างนอกนะคะแม่” เพียงตะวันไม่ยอมตอบคำถามมารดา เธอไม่อยากทำให้ท่านผิดหวังในตัวเธอไปมากกว่านี้

“ทำไมล่ะลูก” นางพัดหันมาสบตาบุตรสาว นางเชื่อว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับบุตรสาวแน่นอน ไม่อย่างนั้นคนที่รักมารดายิ่งกว่าใครจะยอมย้ายหนีจากนางไปได้ยังไง

“ตะวันขอยังไม่บอกได้มั้ยคะแม่ ถ้าตะวันพร้อม ตะวันจะเล่าให้แม่ฟัง” เพียงตะวันเอ่ยเสียงเศร้า เธอไม่อยากปิดบังมารดา แต่หากว่ามารดารู้ว่าเธอท้องกับกานต์ เธอก็ไม่รู้เลยว่ามารดาจะสามารถรับเรื่องนี้ได้มั้ย

“แล้วแต่ลูกเลย แม่เชื่อในการตัดสินใจของลูกเสมอ ออกไปเถอะลูก ถ้ามันจะทำให้หนูสบายใจกว่าการอยู่ที่นี่” นางพัดเอ่ยอย่างรู้ใจ

“ค่ะแม่ ขอบคุณนะคะที่เข้าใจหนู” เพียงตะวันกราบลงที่อกของมารดา ก่อนที่หญิงสาวจะกอดมารดาอีกครั้ง เธออยากจะร้องไห้เหลือเกิน แต่เธอก็พยายามกั้นน้ำตาไว้ เพื่อไม่ให้มารดาเป็นห่วงเธอ

เมื่อร่ำลามารดาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพียงตะวันก็เดินเข้าไปเก็บของที่ห้อง เธอเก็บของเท่าที่จำเป็นเท่านั้น ก่อนที่เธอจะออกจากบ้านภักดีภูมิหลังนี้ด้วยกระเป๋าใบน้อยของเธอ แน่นอนว่าการจากไปของเธอ ไม่ได้เป็นที่สนใจของคนที่นี่เท่าใดนัก เพราะพวกเขาก็วัดค่าของเธอแค่ลูกสาวคนรับใช้ที่บ้านหลังนี้เท่านั้น มันเลยทำให้ง่ายต่อการออกไปจากบ้านหลังนี้ของเพียงตะวัน