“ก็ได้ค่ะ แค่วันนี้วันเดียวนะคะ” ศุภวัตรกับพราวพรรณยิ้มพร้อมกัน เป็นรอยยิ้มที่กชมนเห็นแล้วใจสั่น เนื่องจากสองพ่อลูกคู่นี้ ยิ้มเหมือนกันมาก
“เราไปกันดีกว่านะ ยังซื้อของให้น้องพราวไม่หายมันมือเลย ก็ต้องมานั่งรอเธอมา ฉันมีรายการซื้อของให้ลูกยาวเหยียด” ศุภวัตรพูดคำว่า ลูก เต็มปากเต็มคำ ไม่สนใจด้วยว่า เด็กหญิงที่ตนอุ้ม ไม่ใช่สายเลือดตน กชมนสะท้อนในอกมาก กับความจริงที่ต้องเก็บซ่อนไว้ บอกให้ใครรู้ไม่ได้ คำพูด การกระทำ แววตาศุภวัตร บอกอีกหนึ่งอย่างคือ เขาจริงใจ “ฝนไม่ต้องน้อยใจนะ พี่ เอ๊ย...ฉันตั้งใจซื้อให้ฝนด้วย”
“ไม่...” เสียงค้านกชมนตกไป
“ไม่อะไร ไม่ปฏิเสธใช่มั้ย แหม น่ารักจัง”
ศุภวัตรกลบเสียงหล่อน ทำบางอย่างที่เรียกความตกใจให้กชมน และแปลกใจให้นพพรกับอรณี ที่ก้มมองมือศุภวัตรกุมมือกชมน ก่อนทั้งคู่มองหน้ากัน จากนั้นย้ายไปมองศุภวัตรกับกชมนอีกครั้ง พร้อมความคิดตรงกันว่า คู่นี้ต้องรู้จักกันม
