“ภา ฉันว่าเธอกับน้ำกลับก่อนดีมั้ย คงไม่มีใครอยากคุยกับเธอต่อแล้วแหละ” กรแก้วอึ้งเช่นกัน นางรู้จักโสภามาหลายปีก็จริง ทว่ากลับไม่รู้เรื่องในบ้านเพื่อนคนนี้สักเท่าไหร่ รู้ผิวเผิน แต่เพียงแค่ได้ยินคำโต้เถียงไปมา กรแก้วไม่อาจเข้าข้างโสภาได้ “รีบกลับเถอะนะ ก่อนที่จะหน้าชามากกว่านี้”
“กลับแล้ว ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีกนะครับ เพราะบ้านหลังนี้ไม่ต้อนรับคุณสองคน ส่วนน้องพราว ถ้าไม่คิดว่าเป็นหลานก็ไม่ต้องยุ่งครับ ผมดูแลน้องพราวเองได้ เชิญครับ ประตูบ้านไปทางนั้นครับ”
ศุภวัตรเอ่ยปากไล่ พยายามใช้ถ้อยคำสุภาพมากที่สุด เขายอมรับว่าอารมณ์ขึ้น เมื่อสองแม่ลูกพูดใส่ร้ายกชมน แม้เขาไม่รู้อะไรหลายเรื่อง ทว่าชายหนุ่มพร้อมปกป้องกชมน
“ไปน้ำ กลับบ้าน” โสภาไม่รอให้ใครไล่เป็นครั้งที่สาม นางฉุดมือสุธิดาที่ไม่มีหน้าอยู่ต่อ เกรงว่าความไม่ดีในตัวจะถูกเปิดเผย หนีความอับอายก่อนถูกขยาย คงอายมากกว่านี้หลายสิบเท่า
“คุณย่า
