“พีช! แดนเป็นยังไงบ้าง”
คำถามร้อนรนดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่บ่งบอกชัดว่าเจ้าของร่างนั้นกำลังเร่งรีบเดินเข้ามาหาเธอ และเมื่อมองไปตามต้นเสียงก็พบว่าเป็นทริสตันที่ก้าวมาด้วยความรีบร้อน
ใบหน้าหล่อเหลาแบบเดียวกันกับดรัสตันทำให้พริมาภารู้สึกโล่งใจที่เห็นเขามาถึงที่หมายอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกหนักอึ้งและกระวนกระวายของการรอคอยนั้นคล้ายกับจะไม่ทรมานเหมือนตอนที่เธออยู่คนเดียวอีกแล้ว
“พีชไม่รู้...”
หญิงสาวหันไปตอบคนตรงหน้าขณะที่ส่ายหน้าแรงๆ เพราะตอนนี้ดรัสตันยังไม่ออกมาเลย
อีกฝ่ายมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่พริมาภาเองก็ใจเสียเมื่อได้เห็นสีหน้าดุๆ จากคนที่ใจดีกับเธอเสมออย่างทริสตัน ถึงแม้ว่าดรัสตันจะชอบทำหน้าดุใส่เธอ แต่ความรู้สึกที่ได้รับนั้นต่างจากทริสตันทำอย่างชัดเจน และครั้งนี้เธอก็เป็นคนผิดเองจริงๆ ด้วย
“พี่เท็ดขา พีชขอโทษ พีชไม่ได้ตั้งใจ...พี่แดนเจ็บเพราะช่วยพีชแท้ๆ
