เธอตัวสั่นในตอนที่ริมฝีปากเรียวของเขาดูดกลืนผิวเนื้ออ่อนบริเวณซอกคอนุ่ม แรงขบเม้มและรอยฟันที่ครูดผ่านทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว พริมาภาแทบจะหมดเรี่ยวแรงต่อต้านในตอนนั้นเอง หญิงสาวได้แต่กลั้นลมหายใจด้วยความกลัวว่าดรัสตันจะบ้าขึ้นมาจริงๆ แล้วทำอะไรเธอกลางบ้านแบบนี้โดยไม่อายผีสางเทวดาสักนิด หรือไม่กลัวคนมาเจอเลยสักนิดเดียว
“ทำไมจะทำไม่ได้!”
คนตัวสูงกว่าเงยหน้าขึ้นมาตอบโต้เธอแว่บหนึ่ง หลังจากที่ทิ้งร่องรอยความเป็นเจ้าของไว้บนลำคอเรียวสวยหอมกรุ่นนั่นที่ทำให้เขาแทบจะห้ามตัวเองไม่อยู่ เรือนร่างเล็กบอบบางที่อยู่ใต้ร่างเขากระตุ้นให้เขาเลิกห้ามตัวเองเสียที
เธอเป็นของเขา...ดรัสตันรู้ดีว่าตอนนี้ยิ่งเธอเป็นคนของเขา เขาก็ยิ่งห้ามตัวเองได้ยาก!
“พอแล้ว” ในที่สุดพริมาภาก็เลือกที่จะยอมแพ้เพราะเธอสู้ดรัสตันไม่ได้จริงๆ “ยอมแล้ว พะ...พี่แดน ปละ...ปล่อยพีชได้แล้ว”
ไม่เพียงแค่เรียกเขาว่าพี่อย่างที่เขาต้องการ เธอ
