คิมยืนเท้าสะเอวมองบริษัทขนส่งนำลังข้าวของขนย้ายเข้าไปในห้อง R458 ส่วนเขาอยู่ห้องข้างกันคือห้อง R459
วอแวอุ้มตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลสภาพเก่า สะพายกระเป๋าผ้าสีขาวขะมุกขะมอมอันใหญ่มีเสื้อผ้าใส่อัดยัดแน่นจนกระเป๋าตุง
คิมเดินฉับไปรับกระเป๋าบนไหล่วอแวขึ้นมาสะพายไว้ให้ ตวัดสายตามองแก้มใสกับหัวยุ่งฟูแล้วเผลอยิ้มออกมา
เธอดูน่ารักจังเลย
“อยู่ด้วยกันเลยได้ไหม ไหน ๆ ก็หมั้นกันแล้ว” เอ่ยคำนั้นออกไปพร้อมกับหัวใจเต้นรัว ไม่ว่าใกล้เธอกี่ครั้งก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเสมอ คิมยกมือขึ้นจับอกข้างซ้ายของตัวเอง เสียงหัวใจเต้นแรงก้องสะท้อนในโพรงอก ได้ยินเสียงหัวใจเต้น ตุบ ตุบอยู่ในหู
“เอ่อหมายถึงอยู่ห้องเดียวกันเหรอ คือ วอแวไม่ชิน ไม่เคยนอนข้างใคร”
“ตามใจ แต่ถ้าวันไหนอยากไปนอนด้วย จะไปเอง”
“ใครอนุญาต” คนตัวเล็กกว่ามากช้อนสายตาแสดงความไม่พอใจมองคนตัวสูง
“ก็เธอเป็นเมียฉัน ผัวจะนอนกอดเมียไม่ได้เหรอ”
“พี่คิม!”
“อ
