เด็กสาวแต่งหน้าเพียงบางเบานั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน มือเรียวตกแต่งเล็บเจลติดเพชรสีชมพูกดเครื่องคิดเลขพร้อมกับทอนเงินจากเครื่องเก็บเงิน ผมสลวยสีน้ำตาลอ่อนถูกขมวดมุ่นเป็นก้อนซาลาเปาแปะไว้บนศีรษะ เธอสวมแว่นสายตาหากต้องใช้เวลากับตัวเลข
นาฬิกาบอกเวลา 23.05 น.
ใบหน้าขาวเนียนก้มลงเล็กน้อย มองแผ่นกระดาษเล็กตรงหน้า
“เฮียฝากข้อความถึงเจ๊วอครับ” เด็กเสิร์ฟในร้านยื่นกระดาษเล็ก ๆ ส่งให้
เหนื่อยไหมครับเมีย สู้ ๆ นะ
เป็นลายมือของคิมเขียนฝากไว้กับเด็กในร้าน ส่วนคิมบอกว่าจะแวะไปที่โรงแรมเพื่อเซ็นเอกสาร
“เหนื่อยดิถามได้ จะให้ไปสู้กับใครล่ะ สู้กับงานก็เหนื่อยจนขาหลุดละ”
ติ๊ง! เสียงเมสเสสดังขึ้น หน้าจอปรากฏข้อความจากแอปพลิเคชันของธนาคารแจ้งเตือนเงินเข้า 100,000 บาท
วอแวตาโตเป็นไข่ห่าน มองซ้ายมองขวาหาต้นตอเงินโอนเข้าจากเลขบัญชีที่เธอไม่เคยบันทึกไว้
ร่างสูงทะมึนยืนซ้อนทับคนตัวเล็กจากด้านหลังเคาน์เ
