ตอนที่ 15
(“หายไปเลยไม่บอกไม่กล่าวเนี่ยนะ!”)
“อืม เห็นโทรหารุ่นพี่นะ แต่ไม่ตอบฉัน”
(“เกินไปไหม”)
“เขาอาจจะมีเรื่องด่วนอะไรล่ะมั้ง”
หลังจากที่เล่าเรื่องของเคชิให้ยัยจินฟังมันก็เริ่มหัวร้อนขึ้นมาทันที ซึ่งฉันเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากมันนักหรอก แต่ฉันก็พยายามใช้เหตุผลมาอธิบายให้ตัวเองว่าเขาอาจจะมีเรื่องสำคัญอะไรที่ต้องทำ เรื่องที่มันสำคัญกว่าการเสียสละเวลาอันน้อยนิดมาบอกฉัน
(“คนคุยกันทุกวัน มันก็น่าจะบอกกันบ้างนะ อีกอย่างแกก็ต้องไปถ่ายงานกับเขา”) ยัยจินพูดอย่างมีอารมณ์ ทั้งที่ปกติมันจะเข้าข้างเคชิมาตลอด เหตุผลก็เพราะว่าเขาหล่อ
“ฉันก็คิดแบบนั้นนะ แต่ถ้าเขามีเรื่องด่วนอย่างพ่อแม่ไม่สบายอะไรอย่างนี้ล่ะจิน”
(“ถึงจะเป็นอย่างนั้นเขาก็ควรบอกแกสักคำนะ”)
ฉันถอนหายใจแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากคิดอะไรไปมากกว่านี้ โวยวายไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น เราไม่ได้เป็นแฟนกันก็แค่คนคุย ฉันระวังตัวเองตลอ
