มันได้ผล
อนัญพรมองซ้ายมองขวาก่อนจะวิ่งไปยังรถสีขาวคุ้นตาที่จอดอยู่ข้างตึกคณะ หญิงสาวรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งทันที
“สวัสดีค่ะอาธีร์ มาได้ยังไง” เธอทั้งตื่นเต้นและดีใจที่เห็นคุณอาหนุ่มมารับที่มหาวิทยาลัย
“ก็ขับรถมาไงครับ” เขาตอบอย่างอารมณ์ดี
“หมิงนึกแล้วว่าต้องตอบแบบนี้ แต่มันไม่ตลกนะคะ ถ้าเกิดพ่อมาเห็นหรือมีใครไปบอกพ่อมันจะเป็นเรื่องได้นะคะ” แววตาของหญิงสาวกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“อย่าทำหน้าเครียดแบบนั้นสิครับ คนเก่งของอา” ธีร์วราเอื้อมมือไปจับแก้มคนรักเบาๆ อย่างเอ็นดู
“อาธีร์ยังจะยิ้มอยู่ได้ หมิงเครียดจริงๆ นะคะ”
“ไม่ต้องเครียดนะครับ วันนี้อามารับหมิงเพราะพ่อของหมิงเป็นคนบอกให้อามารับเองนะครับ”
“พ่อของหมิงน่ะเหรอคะ หมิงฟังไม่ผิดใช่ไหมคะ” อนัญพรถามด้วยความแปลกใจ ก็เพราะถูกห้ามไม่ให้เจอกันก่อนจะเรียนจบแต่พอได้ยินแบบนี้ก็เลยยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“ใช่พ่อของหมิงให้อามารับ วันนี้ท่านชวนอาไปทานข้
