บทที่ 17 เลือดข้นกว่าน้ำ 2

927 คำ

เมษยาสะอึกอึ้ง แววตารวดร้าว ยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา “เมย์รู้ตัวค่ะว่าผิด แต่ที่เมย์ทำไปก็เพราะเมย์รักพี่ครามมากนะคะ เมย์ทนไม่ได้ที่หม่อนใช้วิธีสกปรกมาแย่งพี่ไปจากเมย์ เมย์เจ็บแค่ไหนพี่เคยรู้บ้างมั้ยคะ” แววตาคมลึกยังคงนิ่ง ไร้คลื่นสะท้อนอารมณ์ ย้อนถามกลับนิ่มๆ ว่า “เรื่องนี้จะโทษใครได้ล่ะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะตัวเมย์เอง เมย์เป็นคนวางยาใบหม่อนทำให้พวกเราต้องมาลงเอยกันแบบนี้ และก็เป็นเมย์อีกนั่นแหละที่พูดว่าจะยอมหลีกทางให้พี่รับผิดชอบใบหม่อน ตอนนี้เมย์จะมาตีโพยตีพายก็ไม่มีประโยชน์หรอก เมย์ยอมรับผลที่ตามมาซะเถอะ” “ไม่...” เมษยาส่ายหน้าน้ำเสียงสั่นเครือ “ถ้าเรื่องในวันนั้นทำให้พี่ครามเปลี่ยนใจไปจากเมย์ งั้นเมย์ก็ให้พี่ได้เหมือนกันนะคะ ตอนนี้เลยก็ได้” เพลิงครามขมวดคิ้วไม่แน่ใจว่าหล่อนหมายถึงอะไร แต่พอเมษยารวบผมไปข้างหนึ่ง ปลดสายเดี่ยวออกจากหัวไหล่มน รูดซิปข้างลำตัวจนชุดสวยรูดร่นเผยให้เห็นทรวงอก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม