เสียงหัวเราะเฮลั่นดังสนั่นยิ่งกว่าเดิม ทำเอาหญิงสาวก้มหน้างุดแทบจะมุดดินหนีไปเสียเลย สามีเธอคุยโตโอ้อวดว่าแข็งแรงน้ำยาดีไม่หยุดปาก ทำราวกับจะให้เธอเป็นแม่พันธุ์ผลิตลูกตั้งทีมฟุตบอลแห่งชาติจริงๆ เสียอย่างนั้น
เธอละความสนใจมายังมือของแม่ที่กุมมือเธออยู่ ก่อนจะเงยหน้ามองท่านด้วยความแปลกใจ เห็นแม่น้ำตารื้น ในแววตาเปี่ยมสุขยินดีไปกับเธอด้วย หัวใจก็ฟูฟ่องพองโตเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น ก่อนจะวางมือทาบทับกุมมือท่านอีกที เอ่ยกับท่านอย่างจริงใจว่า
“หม่อนรู้ว่าแม่เป็นห่วงเมย์ หม่อนเลยขอให้พี่ครามช่วยหาหมอเก่งๆ มารักษาเมย์แล้ว แม่ไปอยู่ดูแลเมย์เถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงหม่อนและไม่ต้องกลัวว่าหม่อนจะคิดน้อยใจด้วย หม่อนเข้าใจแม่ทุกอย่าง แค่เราได้กลับมาอยู่ด้วยกัน พูดคุยสารทุกข์สุขดิบกันเหมือนทุกวันนี้ หม่อนก็ดีใจมากแล้วค่ะ”
“หม่อนไม่โกรธแม่เหรอลูก”
ณหทัยส่ายหน้า ยิ้มบางๆ
“หม่อนรู้ว่าแม่คิดมากเรื่องนี้ หม่
