"ดี! ในเมื่อเกลียดกันนักก็ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก!"
เสียงเพลงจบลงพอดี คู่เต้นรำทยอยเดินออกจากฟลอร์ บัวบูชาเลยได้โอกาสสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนแข็งแกร่งดุจกรงขังที่มีแต่ความหนาวเหน็บ แล้วเดินฝ่าฝูงชนออกไปจากห้องจัดเลี้ยง
ปฐวีรีบก้าวตามไปจนทันแล้วคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนเล็กบาง กระชากร่างระหงด้วยแรงมหาศาลไม่ปรานีปราศรัยไปตามทางเพื่อหลบสายตาคน
"ปล่อยนะ ฉันเจ็บ!" คำร้องขอของหญิงสาวไม่เป็นผล เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บทั้งกายและใจ
จนกระทั่งถึงหน้าห้องน้ำที่ไม่มีคนผ่านไปผ่านมา ปฐวีก็กระชากประตูแล้วผลักร่างเธอเข้าไปพร้อมกับปิดประตูลงทันที
ดวงตาของบัวบูชาเบิกกว้างด้วยความกลัว ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเห็นอาการแบบนี้มาก่อน ดวงตาคมปลาบนั้นจ้องมาราวกับจะฆ่าเธอให้ตายลงเสียตรงนั้น
"คุณต้องการอะไรอีก" เสียงสั่นเอ่ยถาม พยายามระงับอารมณ์กลัวสุดขีด และพอก้มลงมองต้นแขนตัวเองที่แดงเป็นรอยนิ้วมือก็แทบอยากจะร้องไห้
