“กริ๊งงง”ราฟเดินลงไปกดออดที่หน้าประตู เขาแปลกใจมาก ที่วันนี้ไม่ใครมาเปิดประตูให้ ไหนจะริรินที่ไม่ยอมรับสายของเขา
“สวัสดีค่ะคุณราฟ”สาวใช้คนหนึ่งเดินมายังที่หน้าประตู
“ฉันมาหาน้องริน....”ราฟบอกขึ้น
“คุณรินไม่อยู่ค่ะ คุณราฟไม่รู้เหรอคะ..ว่าคุณรินจะไปอเมริกา”สาวใช้บอกขึ้น เธออดแปลกใจไม่ได้ที่ชายหนุ่มมาที่บ้าน ตามจริงแล้วต้องไปอยู่ที่สนามบินมากกว่า
“หมายความว่ายังไงนะ!!”ราฟถามขึ้นด้วยน้ำเสียง ทำเอาสาวใช้ถึงกับตกใจ
“ริน!!!”
เสียงเรียกที่คุ้นหูทำให้เธอหยุดชะงักหันไปมอง ดวงตากลมโตเบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นคนที่เธอกำลังหนี วิ่งมาหาเธอ
“ป๊ะป๋า!!! คุณลุงราฟ!!”เสียงใสตะโกนเรียกบิดาขึ้น มือเล็กโบกมือไปมา
“พี่หมอรีบพาหนูนิ่มเข้าไปใน GATE เลยค่ะ”ริรินหันไปบอกให้หมอเปรมอุ้มหนูนิ่มเข้าไปข้างในทันที เธอไม่อยากให้หนูนิ่มเจอกับราจีฟและก็ราฟ ไม่อย่างนั้นหนูนิ่มไม่มีทางไปกับเธอแน่นอน
“คุณรินจะไปอยู่อเมริ
