บทที่ 32 อีกหนึ่งชีวิต

1303 คำ

@เพนต์เฮาส์ วายุวางร่างเล็กลงเตียงนุ่มของตนอย่างเบามือ เพราะกลัวว่าใบบัวจะตื่นขึ้นมา เธอดูอ่อนเพลียมาก ที่แก้มตอนนี้ก็เริ่มบวมขึ้นมาแล้ว "เอามือหรือตีนตบวะ ไอ้เวรนั่นก็เหลือเกิน ทนมองได้ยังไง" วายุสบถพลางใช้นิ้วเกลี่ยแก้มใบบัวเบาๆ แต่สุดท้ายเขาก็ทำเธอตื่นจนได้ "ทำไมพี่ลมไม่ปลุกบัวล่ะคะ" ตื่นขึ้นมาเห็นตัวเองอยู่บนเตียงของวายุ ใบบัวทั้งตกใจแล้วก็เกรงใจ แสดงว่าเขาต้องอุ้มเธอขึ้นมาแน่ๆ คิดได้แบบนั้น ใบบัวก็รีบเด้งตัวลุกจากเตียง แต่ด้วยความที่ลุกเร็วเกินไปหน่อย ทำให้เธอหน้ามืดกะทันหัน วายุต้องรีบเข้ามารับก่อนเธอจะล้มคะมำหน้าฟาดฟื้น "จะรีบลุกไปไหนฮึ" วายุแอบดุร่างเล็กเบาๆ "ยังไม่รู้ค่ะ แต่บัวไม่อยากรบกวนพี่วายุมากไปกว่านี้แล้ว" "ถ้ายังไม่รู้ว่าจะไปไหน ก็อยู่ที่นี่ไปก่อน" "แต่บัวเกรงใจ จ๊อก~" "เห็นไหมท้องประท้วงแล้ว แสดงว่ามันอยากให้บัวอยู่ที่นี่" "หงึ ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย พี่ลม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม