ตลอดสองวันมานี้ เคลวินให้ลูกน้องคอยตามดูใบบัวทุกฝีเก้า ถึงได้รู้ว่าเธอย้ายไปอยู่กับวายุที่เพนต์เฮาส์แล้ว เธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติสุข กินข้าวช็อปปิงหน้าระรื่น ในขณะที่เขาถูกความเจ็บปวดกัดกินอย่างแสนสาหัส
"ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าหัวใจเธอมันทำด้วยอะไรจิตสำนึกถึงได้ต่ำเตี้ยเรี่ยดินขนาดนี้"
"แล้วคุณจะให้หนูทำยังไง ต้องตายตามพี่พลอยไปเลยมั้ยคุณถึงจะพอใจ"
"กล้ามั้ยล่ะ...แน่จริงเธอก็เดินไปให้รถชนต่อหน้าฉันตอนนี้เลยสิ อย่าดีแต่ปาก"
"..." ใบบัวเม้มปากแน่น พลางยกมือกุมหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมา วินาทีนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว ไม่งั้นสาบานได้เลยว่าเธอจะทำในสิ่งที่เคลวินต้องการอย่างไม่ลังเลใจเลยแม้แต่นิดเดียว
"หึ" เคลวินแค่นหัวเราะในลำคอ รู้อยู่แล้วว่าคนอย่างเธอไม่กล้าเอาชีวิตเข้าแลก
"เอ่อ แหวนว่ามีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันดีกว่านะคะ พอดีน้องบัวกำลัง..."
"พี่แหวนอย่าค่ะ"
"อย่าอะไร?
