หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
สองครอบครัวได้นัดทานข้าวที่ร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูแห่งหนึ่ง เป็นเรืองยศ ฤทัยและพลอยระตีที่มาถึงก่อนเวลา จึงได้สั่งเครื่องดื่มมาดื่มแก้กระหายในระหว่างรอ
"อึ่กๆๆ" เรืองยศสั่งเหล้านอกแก้วแล้วแก้วเล่ามาซดเหมือนคนตายอดตายอยาก ฤทัยก็เอาด้วย เพราะเป็นสายดื่มเหมือนกัน สมัยยังสาว เธอกับเรืองยศได้เสียเป็นผัวเมียกันก็ที่วงเหล้า
"โอ้ย! พ่อกับแม่ค่อยๆ จิบเหมือนผู้ดีเขากินกันได้ไหม พลอยอายคน ทำอย่างกับไม่เคยกินไปได้"
"ก็แม่ไม่เคยกินจริงๆ นี่ เหล้าแพงๆ แบบนี้ได้มากินฟรีทั้งที แม่ก็ต้องกินให้คุ้มสิ เอิ๊ก!" พูดจบฤทัยก็เรอออกมาเสียงดัง
"แม่น่าเกลียด! กลับบ้านไปเลยไป"
"แกจะหน้าบางอะไรนักหนาฮะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันกับแม่แก มีเหรอที่แกจะได้มานั่งเชิดหน้าชูคอเตรียมตัวเป็นสะใภ้อภิมหาเศรษฐีอยู่อย่างนี้" เรืองยศบ่น แต่ก็ยอมวางแกัวเหล้าในมือ เพราะรำคาญที่พลอยระตีแว้ดไม่เลิก ฤทัยที่เห็นสามีหยุ
