ชุดเดรสของใบบัวแห้งในอีกสิบห้านาทีต่อมา ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่รัมภาและคริสเตียนกลับมาจากทำธุระข้างนอกพอดี
"หนูบัว!"
"สวัสดีค่ะคุณรัมภา"
"ทำไมไม่เรียกแม่เหมือนเดิมล่ะลูก" เห็นหญิงสาวยืนเคียงคู่กับลูกชาย รัมภาก็เข้าใจไปว่าทั้งคู่คืนดีกันแล้ว
"หรือหนูบัวยังโกรธอยู่ที่วันนั้นแม่ไม่ได้เข้าไปช่วย" จะเป็นวันไหนไปไม่ได้นอกจากวันเผาศพพลอยระตี
เคลวินเองก็ปวดหัวใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าตอนนั้นเขาแม่งทนมองเธอโดนตบจนน่วมอย่างนั้นได้ยังไง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาก็อยากเป็นคนไปรับฝ่ามือฤทัยแทนเธอ
"เรื่องวันนั้นหนูสมควรโดนแล้วค่ะ ไม่มีสิทธิ์ไปโกรธใครหรอก ขอตัวก่อนนะคะ"
"เดี๋ยวสิจ๊ะ แม่ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้หนูบัวไปทำอะไรอยู่ที่ไหน"
"เอาไว้เดี๋ยวผมกลับมาเล่าให้ฟังทีหลังนะครับ ตอนนี้แม่อย่าเพิ่งไปคาดคั้นบัวเลย" เคลวินยังไม่ได้เล่าเรื่องที่เจอใบบัวกับลูกให้ที่คริสเตียนและรัมภาฟัง เพรา
