“เอ่อ แต่ว่า อาา หลิงเฟยเดี๋ยว!!”
นางดันตัวเขาลงไปนอนราบกับพื้น ส่วนตัวนางยังคงครอบครองมังกรยักษ์อยู่ที่ปากไม่หยุด มือเรียวเอื้อมไปบดขยี้หน้าอกของเขาเป็นจังหวะ ท่านอ๋องไม่สามารถทนกับความเร่าร้อนของนางได้เลย
“หลิงเฟย ข้าจะ…อาาา ไม่นะ ถอยออกมาก่อน”
หลิงเฟยยอมปล่อยและพุ่งตัวเข้าไปหาเขา ใบหน้าทั้งคู่แทบจะติดกันอยู่แล้วเมื่อนางพูดกับเขา
“หากทนไม่ไหวก็พ่นใส่ปากหม่อมฉัน เข้าใจหรือไม่”
“ไม่!! จะให้ข้าทำเรื่องเช่นนั้นกับเจ้า…ข้า…..ทำไม่ได้”
“หลินอี้ เชื่อข้าเถอะนะ อย่ากดดันตัวเองท่านกับข้ารักกันมิใช่หรือ”
“แต่ว่า การกระทำเช่นนั้น…”
“หม่อมฉันอยากลอง”
นางก้มลงไปอีกครั้ง เขาเองก็สุดจะกลั้นได้ เขารู้ตัวเองดีว่าอดทนได้อีกไม่นานจึงเปลี่ยนเป็นจับที่ศีรษะของนางและเก็บรวบผมให้นางเท่านั้นและเริ่มสั่นน้อย ๆ เมื่อเริ่มทนไม่ไหวจนถึงขีดสุด
“หลิงเฟย มัน…มาแล้ว อาา หลิงเฟย ทนไม่ไหวแล้ว อาาา!!!”
น้ำอุ่น
