“ถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ”
“คุณควรให้เวลาฉันอยู่กับลูกบ้าง หลังจากคลอดแล้วถ้าคุณพาแกไปแล้วลูกจะอยู่ยังไง”
“แล้วผมพูดซะเมื่อไหร่ว่าจะพาลูกไปคนเดียว ผมจะพาคุณไปด้วยต่างหาก”
“ว่ายังไงนะคะ...คุณจะพาฉันไปมาเลเซียด้วย คุณคงมีแผนอะไรในใจอย่างนั้นใช่ไหมคะ”
“ทำไมคุณถึงต้องกังวลตลอดเวลาว่าผมคิดวางแผน คุณจะมองผมในแง่ดีสักครั้งไม่ได้เลยเชียวเหรอ”
“บอกตามตรงเลยนะคะคุณรามิลว่าฉันไม่สามารถที่จะไว้วางใจอะไรคุณได้เลย ก็ในเมื่อคุณเป็นเจ้าหนี้ของพี่ภาสและคุณเองก็ยังปักใจเชื่อว่าฉันมีส่วนทำให้น้องชายของคุณต้องตาย ฉันรู้ว่าคุณอยากจะเอาคืนและความคิดนี้มันก็คงจะอยู่ในหัวของคุณตลอดเวลา”
“ถ้าอย่างนั้นบอกหน่อยสิว่าคุณคิดว่าผมวางแผนจะทำอะไร”
“คุณบอกว่าจะพาฉันกับลูกไปมาเลเซียแต่พอถึงเวลาจริง ๆ คุณก็คงจะเก็บลูกเอาไว้แล้วก็อาจจะพาฉันไปขายที่นั่นอย่างนั้นใช่ไหมคะ”
คำพูดที่ดูจริงจังของบาลิกาจุดรอยยิ้มบนใบหน้าคมเข้มซึ่งส
