เสียงเคาะประตูนั้นทำให้หญิงสาวคิดไปว่าอาจเป็นพนักงาน room service ของโรงแรมมาติดต่อหรือมีธุระอะไรหรือไม่ หญิงสาวรีบเดินไปเปิดประตูและเมื่อบานประตูเปิดออกมันก็ทำให้เธอถึงกับผงะงันเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ที่หน้าประตู
“คุณ...ภัสรา... ”
เสียงเบาหวิวดังลอดออกมาจะริมฝีปากของหญิงสาวด้วยความประหลาดใจและในเวลาเดียวกันนั้นผู้มาเยือนก็มีสีหน้าตกใจเช่นเดียวกัน ภัสรานั่นเอง เธออยู่ในชุดกระโปรงสีสดใสยาวกรอมเท้าและจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยประกายตาแสดงความประหลาดใจออกมา แต่สักครู่หญิงสาวก็รีบทำสีหน้าให้เป็นปกติ
“ขอโทษนะ นี่น่ะห้องของรามิลใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ...คุณมาหาคุณรามิลอย่างนั้นล่ะคะ”
“ใช่...ฉันติดต่อหาเขาแล้วเขาก็บอกว่าเขาอยู่ที่นี่...แล้วนี่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันนึกว่าเธอกลับบ้านของเธอไปแล้วซะอีก”
ทั้งสีหน้าคำพูดและน้ำเสียงของภัสราบอกว่าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักที่ได้มาเจอหน้าผู้หญิงซึ่งเธอจำได้ด
