สัปดาห์ต่อมา...
เกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่มัดหมี่ใช้ชีวิตโดยมีมาร์ชเป็นผู้คุมชีวิต ตอนนี้มหาวิทยาลัยกำลังอยู่ในช่วงสอบและจะเสร็จสิ้นในอีกไม่ช้า ซึ่งทางมัดหมี่ก็ตั้งหน้าตั้งตาเตรียมงานสัมมนาที่จะมีหลังสอบกลางภาคอย่างหนักจนแทบไม่มีเวลาหยุดคิดอะไร
“ราชรถมาเกยแล้วค่า คุณหญิงมัดหมี่~”
เสียงแซวของเพื่อนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวตะโกนเรียก คนตัวเล็กที่กำลังคุยงานอยู่กับเพื่อนอีกด้านของตึกหันไปตามต้นเสียงแล้วพบว่าจริงอย่างที่เพื่อนว่า จึงหันไปยิ้มบาง ๆ กับคนที่กำลังคุยด้วยแล้วปิดไอแพดของตัวเองลง
“เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนซ้อมรันงานถ้ามีช่วงเดตแอร์เราค่อยเพิ่มกิจกรรมเข้าไป”
“โอเคตามนั้น”
“งั้นฉันกลับก่อนนะ”
“บายจ้า”
พูดเพียงเท่านั้นคนตัวเล็กก็โบกมือลาเพื่อนที่ทำงานฝ่ายพิธีกรคู่กับเนยก่อนจะผละออกมาแล้วเดินไปเอาข้าวของตัวเองที่โต๊ะอีกฝั่ง
“ไปก่อนนะ มีอะไรไลน์มา”
รวบของทั้งหมดมาไว้ในม
