บนโต๊ะอาหาร
“กินกันเลย ปู่ให้เข็มทำตั้งหลายอย่าง”
ปู่แลดูดีใจมาก ที่นานๆหลานจะมาหา
“ ขอบคุณนะคะคุณปู่ คุณปู่ก็ทานเยอะๆนะคะ”
ปู่ภูษาทานได้เยอะมาก คงจะดีใจที่หลานชายคนเล็กมาหา บรรยากาศบนโต๊ะอาหาร เป็นไปอย่างสนุกสนาน คุณปู่พูดนู่นนี่ให้ฟังก็หัวเราะกันไป
คุณปู่เองก็มีความสุขมาก หลังมื้ออาหารทั้งสองก็พากันขึ้นไปพักผ่อน เพราะเข็มทำความสะอาดห้องไว้แล้ว
“ จริงหรอคะพี่รามิล”
โยเกิร์ตมองไปรอบห้องนอน ที่ถูกจัดตกแต่งไว้เป็นอย่างดี ซึ่งรามิลบอกว่าห้องนี้เคยเป็นห้องหอของพ่อกับแม่เขา
“จริงสิครับ พ่อกับแม่พี่หวงห้องนี้มาก มีแค่พี่กับพี่มาคินที่เข้ามานอนได้ ส่วนคนอื่นห้ามทุกกรณี”
คนตัวเล็กฟังเขาพูดอย่างสนใจ
“ท่านคงอยากเก็บไว้เป็นความทรงจำมั้งคะ”
เธอเข้าใจนะเพราะเธอก็เป็น ของทุกอย่างที่มีคุณค่าต่อจิตใจก็อยากจะเก็บไว้
“งั้นเรามาสร้างความทรงจำกันบ้างดีไหม”
เขาสวมกอดเธอจากด้านหลัง พร้อมจมูกคมที่
