“ ลูกสองคนพักผ่อนเถอะนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่กลับก่อน เดี๋ยวสักพักแม่บ้านจะเอาอาหารมาส่ง ไม่ต้องออกไปข้างนอก”
กว่าที่ผู้ใหญ่ทั้งสองจะกลับ ตอนนี้ก็เกือบเย็นแล้ว
“ ขอบคุณค่ะ”
หลังจากที่พ่อแม่ของเขากลับไปแล้ว เธอก็รีบเข้าไปอาบน้ำ และออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วล้มตัวลงที่เตียงอีกครั้ง เพราะยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวไม่หายเหมือนคนจะเป็นไข้
“ อาหารมาส่งแล้วครับ ไปกินข้าวแล้วจะได้กินยา”
นอนเล่นอยู่พักใหญ่ อาหารเย็นที่พ่อกับแม่เขาสั่งไว้ก็มาส่ง เขาจึงรีบเดินมาบอกคนตัวเล็ก
ตอนนี้นอนหลับหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง
“ พี่รามิล เดี๋ยวค่อยกินได้ไหมคะ ตอนนี้ปวดหัวเจ็บคอไปหมดเลย เหมือนจะเป็นไข้”
คนตัวเล็กพูดเสียงงัวเงีย ไม่ยอมลืมตามาคุยกับเขาด้วยซ้ำ
“ ไหนพี่ดูซิ”
เขาใช้หลังมืออังที่หน้าผากของเธอ ก่อนจะต้องคิ้วขมวด เมื่อหน้าผากของของเธอร้อนมาก
“ หนูเป็นไข้หนิ มากินข้าวซักหน่อยเถอะ แล้วเดี๋ยวจะได้กินยา”
