“เชี้ยรามิลรอกูด้วย”
ทั้งโอนิกซ์และต้นกล้าก็เดินตามพวกรามิลมาด้วย
“ที่คณะบริหารไม่มีข้าวกินรึไง ถ่ออะไรมาถึงคณะวิศวะ”
เสียงของรามิลดังขึ้นจากทางด้านหลัง ไม่สนใจว่ากลุ่มของไคโรจะเยอะแค่ไหน
“ไอ้นี่ หน้ายังไม่หายช้ำเลย มึงจะเอาอีกแล้วเหรอ”
ไคโรหันไปหาพร้อมเลิกคิ้วสูงใส่แบบกวนๆ
“ก็มๅดิสัส”
รามิลพุ่งใส่ไคโรเตรียมกระแทกหมัดใส่เบ้าหน้าหล่อของไคโร
“หยุดบ้าซักที”
แต่ไม่ทันจะได้ซัด โยเกิร์ต์ก็ลุกเข้ามาขวาง
ทำให้กำปั้นที่กำลังจะกระแทกต้องหยุดลงทันที พร้อมกับใจที่กระตุกวูบอย่างแรง มองหน้าสวยอย่างผิดหวัง
“น้องปกป้องมันเหรอ”
เสียงถามที่เบาหวิวจนแทบจะไม่ได้ยิน หลุดออกจากปากหนา ตอนนี้ก้อนตีบตันมันจุกอยู่ที่ลำคอไปหมดแล้ว
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม ”
โยเกิร์ตจ้องเขาตาเขมง
“โยเกิร์ตหนูยังไม่บอกมันอีกเหรอว่าเราคบกันแล้ว”
ลำแขนแกร่งโอบรอบเอวเล็ก ดึงโยเกิร์ตเข้าชิดที่แผงอก รามิลได้แต่ยืนกำหมัดแน่น
“ไอ
