“รามิลเป็นอะไรลูก ไม่สบายรึเปล่า”
พอออกมาจากงานแต่ง รามิลก็ขับรถกลับบ้าน
คิดไม่ออกจริงๆว่าจะไปไหน
“แม่ครับผมกอดหน่อย”
เขารีบเข้ามาสวมกอดแม่อย่างล่องลอย ตัวเขาเองก็เจ็บปวดไปหมดแล้ว
“เป็นอะไรลูก ไหนเล่าให้แม่ฟังซิ”
เขาตัดสินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ผู้เป็นแม่ฟัง เฉพาะในส่วนที่ควรเล่า เพราะตอนนี้เขาตันไปหมดแล้ว เล่าให้ใครซักคนฟังแม้แม่จะช่วยไม่ได้ แต่มันอาจจะทำให้เขาสบายใจขึ้นบ้าง
“เฮ้ย!!ทำไมทำแบบนี้ละลูก แค่ได้ฟังที่ลูกเล่า แม่ก็สงสารน้องแล้ว แม่ไม่เคยสอนให้ลูกรังแกผู้หญิงนะ ”
“ผมขอโทษครับ ตอไปนี้จะไม่ทำแล้ว”
ตอนนี้เขารู้สึกผิดมากจริงๆ คงไม่มีหน้าไหนไปสู้เธอได้อีก
“เริ่มต้นใหม่นะลูก อย่าทำแบบนี้กับใครอีก”
อัญชันไม่ได้ต่อว่าลูกรุนแรง เพราะดูก็รู้ว่ารามิลเองก็บอบช้ำไม่น้อย
“ครับแม่”
เขากอดแม่อยู่นานจนสบายใจ ก่อนจะขึ้นไปพักบนห้องตัวเอง
@โยเกิร์ต
หลายวันมานี้ รามิลไม่ได้ตามตอแย
