11 | ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
721 คำ
“ทำบ้าอะไรของคุณ!!”
เสียงหวานตวาดออกไปและกอดร่างกายของตัวเองแน่น หนาวและเปียกไปหมด เจ้าเอยกลั้นน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลลงมาตอนนี้ ทั้งที่ข้างในมันแทบจะทนไม่ไหว
“ฉันต้องถามเธอมากกว่าว่าทำบ้าอะไรกับห้องฉัน!!”
ดินแดนขึ้นเสียงดังกลับ ใบหน้าของเขาฉายแววโกรธแต่พยายามยั้งสติตัวเองอยู่ เจ้าเอยได้กลิ่นเหม็นเหล้าจากอีกฝ่าย เธอคิดในใจว่าดินแดนต้องเมามาก
“ฉันอยากได้กระเป๋าคืน”
“หึ คิดว่าฉันโง่เก็บไว้ในนี้หรือไง?”
เขาพูดก่อนจะเขวี้ยงขวดน้ำพลาสติกในมือลงบนพื้น เจ้าเอยสะดุ้งมองตามมันที่กระเด็นกระดอน เศษแก้วที่เขาเขวี้ยงไว้ก่อนออกไปยังกระจายเต็มไปหมด
เป็นบ้าอะไรทำไมชอบเขวี้ยงนั่นนี่ลงพื้นนัก
“เอาของของฉันคืนมา” เจ้าเอยพูดเสียงหนักแน่น เงยหน้าจ้องเขม็งไม่ยอมแพ้
“ไม่คืน”
“คุณจะเอายังไงก็ว่ามา ฉันทนอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ ฉันมีงาน มีครอบครัว ถ้าฉันหายไปยังไงก็ต้องมีคนตามหาฉัน ถึงตอนนั้นคุณจะทำยังไง!”
ดินแดนกลั้วขำในลำคอ สองแขนแกร่งยกขึ้นกอดอก สองเท้าก้าวไปหาคนตัวเล็กเรื่อยๆ
“โทรศัพท์ของเธอ อยู่ที่ฉัน”
“...!!”
“แค่ส่งข้อความไปบอกคนที่ทำงานว่าขอลาป่วย ไม่ก็ติดโควิด เท่านั้นก็ไม่มีใครอยากตามหาเธอแล้ว”
รอยยิ้มยียวนปรากฏบนใบหน้าของเขา อีกฝ่ายใช้โรคระบาดที่ผู้คนต่างหวาดกลัวในตอนนี้เป็นข้ออ้าง คงไม่มีใครอยากตามหาหรืออยากเจอเธอจริงๆ นั่นแหละ เจ้าเอยกำหมัดแน่น น้ำตาคลอเบ้า น่าเศร้าที่มือถือของเธอยังเป็นรุ่นเก่า แสกนเพียงลายนิ้วมือเท่านั้น และตอนที่เจ้าเอยหลับไปหลังจากอาการแพ้กุ้ง ดินแดนคงปลดล็อคมือถือของเธอเรียบร้อยแล้ว
เจ็บใจ แต่ทำอะไรไม่ได้
“โอะๆ กำมือแน่นเชียว ทำไม? อยากต่อยหน้าฉันหรือไง”
ดินแดนยังคงพูดจากวนประสาท มุมปากยกยิ้มร้ายระหว่างพูดกระแหนะกระแหนเธอ
“ใช่ ฉันอยากต่อยหน้าคุณ อยากต่อยให้เลือดกบปากเสียๆ ให้พูดไม่ได้ไปเลย!”
“เอาดิ”
ร่างกำยำย่างสามขุมไปตรงหน้าร่างเล็ก เจ้าเอยไม่ถอยหลัง เธอยืนนิ่งอยู่กับที่และถือดีเงยหน้าจ้องตากับเขา
“ต่อยดิ”
“...”
“ต่อยมาฉันไม่จูบกลับแบบในละครหลังข่าวนะ แต่ฉันจะต่อยกลับ”
“...!!”
“ต่อยมาต่อยกลับไม่โกง”
เจ้าเอยกัดฟันแน่น กำปั้นของเธอสั่นเกร็ง ดวงตาแดงก่ำกลั้นน้ำใสๆ เอาไว้สุดฤทธิ์ เจ้าเอยรู้ว่าดินแดนพูดจริงและทำจริง ทำให้เธอตัดสินใจผลักหน้าอกแกร่งของเขาให้ถอยไปห่างๆ ดินแดนถลาถอยหลังไปตามแรงอันน้อยนิด เขาขำในลำคออย่างสมเพช นัยน์ตาสีเข้มจ้องหน้าหญิงสาวที่อวดดี
“แรงมีแค่นี้อย่ามาทำอวดเก่ง”
“ถ้าวันไหนที่คุณรู้ความจริงทุกอย่าง คุณจะเสียใจที่ทำแบบนี้”
“เหรอ” ดินแดนพยักหน้าแบบแกล้งทำ
“แต่ก่อนจะถึงวันนั้น ฉันขอสะใจก่อนได้ปะ?”
เขาผลักเจ้าเอยจนเธอหงายหลังลงบนโซฟา แค่ดินแดนออกแรงเพียงนิดเดียวก็ทำให้ร่างเล็กปลิวได้อย่างง่ายดาย เจ้าเอยดิ้นสุดแรงเมื่อร่างสูงคร่อมทับลงมา เธอเกลียดเขาที่สุด จากที่เคยชอบมานานแต่สามารถเกลียดได้เพียงชั่วข้ามคืน
“อ...ออกไป!”
แควก!!
“กรี๊ด!!!”
มือหนาทั้งสองข้างจับเสื้อของคนใต้ร่างก่อนจะฉีกมันขาดจนหลุดลุ่ยเป็นสองท่อน เผยให้เห็นผิวขาวเนียนภายใต้เสื้อราคาถูกที่เธอสวมใส่ นัยน์ตาลุ่มลึกจ้องมองร่างกายที่ซ่อนรูปของเจ้าเอยไม่ละสายตา
.....
ไม่อ่อนโยน แกจะต่อยน้องไม่ได้นะ โอ้ยยยยยย คนน้องก็ปากไวมาก ยอมอะไรไม่รู้จัก นาทีนี้ต้องตาต่อตา ฟันต่อฟันเท่านั้น!!
เมื่อวานโดนระงับปก1วันไรท์เลยไม่ได้มาอัพนะคะ ไม่รู้ตะมีใครคิดถึงเรื่องนี้บ้างมุ้ย ??
- ผู้เขียน
