เหวินซูรีบรุดมาเข้าเฝ้าพระสนมเฟยฉาง เสด็จอาหญิงผู้มีตำแหน่งสนมกุ้ยเฟยคนโปรดแห่งองค์ฮ่องเต้
ร่างกายสูงใหญ่แต่งกายชุดลำลองสีทองขลิบดำ ไม่ได้หรูหราอย่างเต็มพิธีการอย่างที่ควรจะเป็น เหวินซูสนิทกับเสด็จอาหญิงเฟยฉาง จนแทบเรียกได้ว่าเป็นมารดาคนที่สองของเขา
“คารวะเสด็จอาหญิงพ่ะย่ะค่ะ” เหวินซูยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้รับสาส์นจากพญาเหยี่ยวทอง ในสาส์นเขียนเพียงว่าเรื่องขอพระราชทานราชโองการเรียบร้อยดี
พระสนมเฟยฉางเงยหน้าจากกู่เจิง นางแย้มยิ้มมองหน้าหลานชายสุดรักอย่างล้อเลียน
“พอใจราชโองการหรือไม่”
ก่อนหน้านี้เหวินซูเข้ามาปรึกษาเสด็จอาหญิง เขาเล่าเรื่องทุกอย่างให้เสด็จอาฟัง ปรึกษาว่าควรทำอย่างไรดี
“ระดับนักปราชญ์หญิงอันดับหนึ่งเช่นเสด็จอาย่อมคิดการได้รอบคอบยิ่ง ขอบพระทัยเสด็จอาอย่างสูงพ่ะย่ะค่ะ”
“เหวินซู อาเข้าใจความรู้สึกของเจ้าดี อีกทั้งเจ้าเองก็เป็นคนดื้อรั้น หากไม่ได้แต่งกับสตรีนางนี้ เจ้าคง
