สาวใช้สองนางเคาะประตูเรียกเฉินเซียวหลางกับลี่ชิง
“ฮูหยินใหญ่ให้มาเชิญพวกท่านออกไปรับราชโองการที่ห้องโถงเจ้าค่ะ”
“ข้าได้ยินแล้ว” เฉินเซียวหลางตอบ นึกในใจว่าราชโองการนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเหวินซู
สกุลเฉินทำการค้า ไม่มีความเกี่ยวข้องกับราชสำนัก เรื่องนี้ต้องมีลับลมคมในอย่างแน่นอน นึกไม่ถึงว่าตลอดเวลาสองสามเดือนที่เหวินซูหายไป จะไปซุ่มขอราชโองการจากองค์ฮ่องเต้
“ข้าได้ยินเสียงกีบเท้าม้ามากมายอยู่หน้าเรือน” ลี่ชิงเริ่มกังวลเช่นกัน
“เสียงขันทีนำกองทหารอัญเชิญราชโองการมา เจ้าก็ได้ยินแล้ว” เฉินเซียวหลางมองหน้าลี่ชิงด้วยแววตาครุ่นคิด
“ท่านคิดว่ามันจะเกี่ยวกับสิ่งใด ครอบครัวพ่อค้าอย่างสกุลเฉินมิได้ข้องเกี่ยวกับราชสำนัก”
“ข้าก็สุดคาดเดา แต่หากให้ข้าเดา ข้าคิดว่าอาจเกี่ยวกับเจ้า”
“เกี่ยวกับข้าอย่างนั้นรึ” ลี่ชิงกำลังสับสนไปหมด นางชักอยากรู้ข้อความในราชโองการนั้นว่าเกี่ยวข้องกับสิ่งใดกันแน่
“ข้า
