ยามอยู่ด้วยกันสองต่อสองเธอน่ารักกว่านี้ แต่ยามนี้มิเชลน่าหมั่นไส้จนอยากจับฟาดก้นแรงๆ สักหลายๆ ที
“นายชอบยายนั่นไม่ใช่เหรอ ถ้าพวกเขาเลิกกันนายก็เข้าไปเสียบแทนเลยสิ วินวินกันทั้งฉันและนาย”
สายตาที่โจนาธานธานมองหญิงสาวข้างกายโอลิเวอร์มันช่างเต็มไปด้วยเอื้ออาทรเหลือเกิน จนคนเห็นอดอิจฉาไม่ได้ เขาไม่เคยมองเธอแววตาอ่อนโยนแบบนี้ จะมีก็แค่แววตาหื่นๆ กับสายตาเหยียดหยาม หรือไม่ก็สายตาจ้องจับผิดแบบตอนนี้ มิเชลเลยจะทำให้เขาสมใจ ยิ่งเกลียดเธอมากเท่าไหร่เขาจะได้ไปห่างๆ เธอ ไม่ต้องมายุ่งมาข้องเกี่ยวกันอีก พอคิดว่าเขาจะเกลียด เขาจะไม่สนใจเธอหัวใจมันกลับรู้สึกหน่วงๆ ขึ้นมา
บ้าน่าเธอจะไปรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนี้ได้... มิเชลปัดความรู้สึกรบกวนจิตใจทิ้ง กดตะกอนความคิดนั้นลงสู้ก้นบึ้งของหัวใจ
“คิดได้แต่เรื่องชั่วๆ สินะ ผมนึกว่าคุณจะเป็นคนดีกว่านี้เสียอีก” โจนาธานบีบข้อมือเล็กแน่น โมโหและเสียความรู้สึกกับผู
