“นายต้องยืนยันกับคุณลุงคุณป้านะ ว่านายกับฉันเราไม่ได้มีอะไรกัน” หญิงสาวนึกหวั่นเกรงผู้ใหญ่จะเข้าใจผิด
ใบหน้าคร้ามคมคลายรอยยิ้ม เปลี่ยนมาเคร่งขรึมทันที “ทำไม กลัวท่านทั้งสองเข้าใจผิด แล้วคุณจะตกจากตำแหน่งว่าที่สะใภ้หรือยังไง ยังไม่หมดหวังอีกหรือมิเชล สองคนนั่นเขาแต่งงานกันแล้วนะ”
เขาจ้องหน้าเธอด้วยแววตาคมวาว โมโหหญิงสาวจนแทบไม่อยากพาเธอกลับ เขาอยากขังเธอไว้บนเกาะสักปีสองปีเสกลูกเข้าท้องเธอสักสองสามคน ให้เธอเลิกหวังลมๆ แล้งๆ เสียที
“แค่แต่งงานแต่ไม่ได้จดทะเบียนกันนี่” มิเชลเชิดหน้า เถียงกลับ “ตามกฏหมายแล้วไม่ถือว่าแต่งงานกันจริงๆ”
“ตามกฏหมายน่ะใช่ แต่ตามประเพณีแล้วทั้งสองคนคือสามีภรรยากัน และมีคนรับรู้ยอมรับ”
“เหอะ ก็แค่คนที่เกาะล้อมรัก ไม่ใช่คนที่อังกฤษ พอกลับไปที่โน่นคุณป้าคงไม่ยอมให้พี่โอลิเวอร์จดทะเบียนกับยายสิตาง่ายๆ หรอก ยายนั่นเป็นได้แค่สะใภ้เถื่อนเท่านั้นแหละ”
มิเชลเหยียดปา
