“ดอกผูกรักนี่หอมดีนะสินี”
โอลิเวอร์เก็บดอกที่ร่วงใต้ต้น มาเหน็บหูให้วาสินีพร้อมกับก้มลงหอมดอกไม้แต่จมูกกลับกดบนแก้มนุ่มแทน ทำเอาเจ้าของแก้มหน้าแดงหยิกคนหน้ามึนหนุบหนับแก้เขิน เขาเลยยิ่งแกล้งด้วยการหอมเธอแรงๆ ทั้งแก้มซ้ายแก้มขวา จะดิ้นหนีหรือหลีกหลบก็หนีไม่พ้นเมื่อถูกโซ่ล็อกติดไว้ด้วยกัน ทำได้แต่ตีแขนเขาแรงให้หยุดแกล้ง
“อย่าคะ อายคนอื่นบ้าง” เธอยันหน้าเขาออกห่าง แต่คนเอาแต่ใจไม่ยอม รัดร่างงามไว้แน่น
“อายอะไร ใครๆ ก็รู้ว่าเราแต่งงานกันแล้ว ผัวหอมเมียไม่มีใครเขาว่าหรอก”
โอลิเวอร์หัวเราะเบาๆ ปรายหางตามองโจนาธานนิดหนึ่ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินหายเข้าไปในบ้านก็ยอมคลายอ้อมแขน ให้มันรู้เสียบ้างว่าคนนี้น่ะเมียใคร เขาลอบยิ้มสะใจ ก่อนจะหันไปมองมิเชลที่ทำหน้าบูดอยู่ นี่ก็อีกรายที่เขาต้องการแสดงให้เธอรู้ว่าเขารักและต้องการผู้หญิงที่เป็นภรรยาแค่ไหน เธอตามเขามาห้าปีแล้วไม่เคยตัดใจจากเขาได้ จนเขาเองรู
