จ้าวหรูหลันหัวเราะลั่นเพราะรู้สึกเสียวสะดุ้ง แต่ดูเหมือนว่าคนเป็นบิดาจะไม่ยอมผ่อนปรนเพราะยังเลื่อนใบหน้าไปกดจูบลงบนแก้มกลมๆ อีกข้างของลูกสาว
“ปะป๊า ไม่แกล้ง”
จ้าวหรูหลันบอกในขณะที่เสียงหัวเราะยังคงเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้ม เมื่อถูกเด็กหญิงตัวน้อยห้ามปราม ใบหน้าหล่อคมก็ยอมขยับห่างออกมา เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูห้องถูกเปิดพร้อมร่างของพราวเพตราที่ก้าวเข้ามาในห้อง รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าเรียวสวย
“คุณจ้าว ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ”
หญิงสาวยิ้มบอกตอนที่ไปอุ้มจ้าวหรูหลันที่กางแขนรอทันทีที่เห็นหน้าคนเป็นมารดา จ้าวไป่เฟิงยกมือขึ้นเสยผมก่อนที่เขาจะขยับลงจากเตียง
“เธออาบน้ำแล้วเหรอ” จ้าวไป่เฟิงถามพราวเพตรา
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“แต่ฉันยังไม่ได้อาบ”
“คะ” พราวเพตราเลิกคิ้วมองคนเป็นสามีอย่างงุนงง
“ก็ ฉันยังไม่ได้อาบน้ำไง ไปอาบด้วยกันหน่อย”
ได้ยินแบบนั้นพราวเพตราก็ส่ายหน้าหวือ เพราะหากเขาชวนเธออา
