บทส่งท้าย.2

1162 คำ

พราวเพตราสบสายตากับลู่ชิง พอไม่มีโจเซฟ หยางดูเหมือนว่าลู่ชิงจะมีท่าทางหวาดระแวงว่ามีคนจะมาทำร้ายเพราะเคยทำเรื่องที่ไม่ดีร่วมกับโจเซฟ หยางไว้ไม่น้อย รวมถึงเรื่องของจ้าวไป่เฟิงกับพราวเพตราด้วย “เธอมากับใคร” “คุณจ้าวค่ะ” ดวงตาของลู่ชิงเบิกกว้างเมื่อได้ยินชื่อจ้าวไป่เฟิง เจ้าตัวตั้งท่าจะดันประตูปิด แต่พราวเพตรารีบปรามเอาไว้ “ไม่ต้องกลัวไปหรอกค่ะ พราวไม่ได้บอกคุณจ้าวเรื่องที่แม่บุญธรรมร่วมมือกับโจเซฟ หยางส่งพราวไปทำร้ายคุณจ้าวหรอกค่ะ” “ธะเธอรู้” ลู่ชิงไม่อาจบังคับให้เสียงของตนไม่สั่นไหวได้เลย “ค่ะพราวรู้ วันนี้พราวแค่จะมาเอาของ หวังว่าแม่บุญธรรมจะเปิดทางให้พราวนะคะ ไม่อย่างนั้นพราวคงต้องบอกเรื่องนี้กับคุณจ้าว” พราวเพตราแค่ขู่หากแต่ไม่คิดจะทำจริง เพราะอีกฝ่ายตั้งท่าจะปิดประตูใส่พราวเพตราจึงต้องทำแบบนั้น “นี่เธอขู่ฉันเหรอ” “ตกลงจะให้พราวเข้าไปได้ไหมค่ะ พราวแค่มาเก็บของส่วนตัวเท่านั้นค่ะ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม